Polska Szkoła Plakatu triumfowała w latach 1953-1965, kiedy to ukształtowały się tak silne osobowości jak Jan Lenica, Roman Cieślewicz, Waldemar Świerzy, Franciszek Starowieyski, Henryk Tomaszewski czy Jan Młodożeniec. Każdy z nich posługiwał się własnym językiem i wypracowanym indywidualnym stylem.
Różnorodność stylistyczna polskiego plakatu jak i bogactwo tematyczne nie pozwala skwalifikować ich do jednej kategorii. Wszechstronność polskich plakacistów, którzy tworzą w technice malarskiej, technikach grafiki warsztatowej , bądż posługują się lapidarnym znakiem, łączy indywidualny wręcz osobliwy przekaz autora.
Różnorodność stylistyczna polskiego plakatu jak i bogactwo tematyczne nie pozwala skwalifikować ich do jednej kategorii. Wszechstronność polskich plakacistów, którzy tworzą w technice malarskiej, technikach grafiki warsztatowej , bądż posługują się lapidarnym znakiem, łączy indywidualny wręcz osobliwy przekaz autora.
Jan Lenica uwielbiał łamać wszelkie reguły i łączyć ze sobą pozornie nie pasujące elementy . Efekt był zaskakujący, czego wynikiem są jego barwne kompozycje, które oddzielał przy pomocy grubego czarnego konturu.
Największą siłą plakatów Tomaszewskiego była prosta i inteligentna forma znaku ale także prowokująca gra, w którą wciągał widza. Posługując się warsztatem malarskim oraz lakonicznym rysunkiem ukazywał w swych pracach nie tylko błyskotliwą myśl ale również poczucie humoru.
Link do historii Polskiej Szkoły Plakatu
Na tej stronie można zobaczyć więcej plakatów Henryka Tomaszewskiego
OdpowiedzUsuńhttp://www.pigasus-gallery.de/Posters/Tomaszewski_e.htm
I link do plakatów Jana Lenicy : http://www.pigasus-gallery.de/Posters/Lenica.htm
OdpowiedzUsuń