Lex Drewiński & Michał Batory

Lex Drewiński, posługuje się lapidarnym znakiem, płaską plamą koloru. Jest on wierny swojej maksymie ,,W plakacie odejmować - znaczy dodawać”. W maksymalnie uproszczonych plakatach Drewiński zwraca uwagę na podstawowe problemy współczesnej cywilizacji : wojnę, rasizm, totalitaryzm. Przeciwwagę dla czystych i zdyscyplinowanych plakatów Drewińskiego stanowią surrealistyczne plakaty Michała Batorego.

Michał Batory prezentuje metaforyczny i emocjonalny styl komunikowania się z odbiorcą. Plakaty jego ukazują banalne przedmioty codziennego użytku, w surrealistycznych montażach techniki kolażu, fotomontażu. Przy ich pomocy artysta wprowadza na obszar sztuki plakatu koncepcję piękna wywodzącą się od Lautréamonta i rozwiniętą przez André Bretona, zgodnie z którą piękno to "przypadkowe spotkanie na stole prosektoryjnym maszyny do szycia i parasola". Bardzo często prace Batorego opierają się na takim właśnie niespójnym kojarzeniu dwóch przedmiotów lub idei; to spotkanie rodzi zaskoczenie, jest dziwaczne a jednocześnie poetyckie i pełne humoru.