Międzynarodowe Biennale Plakatu

Międzynarodowe Biennale Plakatu to cykliczna impreza artystyczna powołana do życia z inicjatywy polskich artystów grafików w 1966 roku, pierwsze biennale na świecie poświęcone sztuce plakatu. Odbywa się co dwa lata w Muzeum Narodowym w Wilanowie.
Najsłynniejszymi laureatami tego konkursu są m.in.: Andy Warhol, Henryk Tomaszewski, Jan Lennica, Roman Cieślewicz, Jan Młodożeniec, Waldemar Świerzy, Franciszek Starowieyski.

więcej o biennale na tej stronie :
http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/im_fa_biennale_plakatu

Polski plakat filmowy

W okresie międzywojennym plakat filmowy podporządkowany był prawom komercji . W tym czasie artyści nie mieli dużego pola działania a z racji wpływów z zza oceanu nie wykazywali się zbytnią pomysłowością. Zmienia się to kiedy Henryk Tomaszewski i Eryk Lipiński w 1946 roku przyjmują zlecenie na plakaty filmowe od Filmu Polskiego. Ich nowatorskie podejście poprzez użycie skrótowych form graficznych i metafory sprawiły, że komercyjna reklama została zastąpiona.

Obrazy są poruszające, niedosłowne, i zdecydowanie inne od północnoamerykańskiego plakatu filmowego. Nie znajdujemy na nich wizerunków gwiazd. Te plakaty skłaniają do myślenia, inspirują odbiorcę do zastanowienia się nie tylko nad kinem ale również nad potęgą filmu. Wśród wyróznionych przeze mnie poniżej plakatów znajdą się projekty wielokrotnie nagradzanych artystów takich jak: Wiktor Górka, Jan Lenica czy Waldemar Świerzy.

Trochę historii

Narodziny reklamy zewnętrznej w Polsce w postaci plakatu sięgają okresu dwudziestolecia międzywojennego, kiedy to rodząca się awangarda wpływała na świadomość i kreacje polskich projektantów. Podstawy ideowe oraz edukacyjne wytworzono przez lata przed wojną. Dlatego też, tak zwana Polska Szkoła Plakatu pojawiła się już w latach dwudziestych XX wieku. Mimo trudności związanych z brakiem mecenatu państwowego jak i gospodarczych anomalii, rodzi się plakat o estetyce młodopolskiej i secesyjnej, który w czasach braku państwowości przypomina o tradycjach. Zakres tematyczny pojawiający się w plakatach polskich w latach dwudziestych i trzydziestych był bardzo szeroki. Początkowo miał służyć jako plakat propagandowy, którego zapotrzebowanie wynikało z wybuchu wojny i zagrzewaniu społeczeństwa do czynnego udziału w walkach. Z czasem pojawił się także plakat agitacyjny, społeczny ,który miał na celu uzdrowienie polskiej gospodarki. Propagował krajowy handel, a także zachęcał do prowadzenia zdrowego trybu życia. Prym wiódł plakat kulturalny, który informował o wystawach i koncertach jazzowych, w których autorzy nawiązywali w formie do prostej i literackiej ilustracji.

Okres Solidarności a potem czas stanu wojennego to moment asymilacji awangardy przez instytucje życia artystycznego w PRL-u. Artyści cieszyli się swobodą na podłożu formalnych poszukiwań, mieli natomiast zakaz komentowania sytuacji politycznej. Plakaty solidarnościowe pozbawione były zindywidualizowanego stylu autora, przesiąknięte były symboliką historyczną. To czas, kiedy władze komunistyczne zdawały sobie sprawę z siły oddziaływania plakatu, jak potężnym i skutecznym narzędziem propagandy może być. Właśnie dlatego powołano do życia instytucję w postaci Agencji Propagandy Artystycznej ,która cenzurowała niedozwolone treści. Wiele plakatów z tego okresu charakteryzuje się wyróżnionym elementem graficznym, na którym odbiorca skupiał swą uwagę. Głównie były to wizerunki kobiet ,które przedstawiano jako kobiety silnie zaangażowane w odbudowę zniszczeń wojennych.

                                                   Polskie plakaty propagandowe z lat międzywojennych

 PRL - owskie plakaty propagandowe i reklamowe

  

Strony polskich plakacistów

Plakaty Andrzeja Pągowskiego : http://www.pagowski.pl/www_pl/tworczosc/plakaty/index_pl.html

Plakaty Wiesława Wałkuskiego : http://www.walkuski.link2.pl/

Plakty Moniki Starowicz : http://starowicz.blog.onet.pl/

Plakaty Joanny Górskiej i Jerzego Skakuna : http://homework.com.pl/

Plakaty Stasysa Eidrigeviciusa : http://eidrigevicius.com/posters_festival.html

Plakaty Sebastiana Kubicy : http://free.of.pl/s/sebastiankubica/sebastian_pl.html

Książki do których warto zajrzeć

Krzysztof Dydo, Agnieszka Dydo
PL 21, Polski plakat 21 wieku

Na kilkuset stronach zgromadzono prawie 600 reprodukcji plakatów powstałych w latach 2001-2007. Są to dzieła 88 twórców, przedstawicieli różnych pokoleń, stylów i szkół, obrazujące różnorodność, bogactwo i doskonałą kondycję polskiego plakatu u początku nowego tysiąclecia.

Mistrzowie plakatu i ich uczniowie
Zdzisław Schubert

Album ten dokumentuje osiągnięcia polskiej szkoły plakatu i zarazem twórczość tak wybitnych artystów jak: Ferdynand Ruszczyc, Władysław Skoczylas, Wojciech Jastrzębowski czy Edmund Bartłomiejczyk, a z twórców powojennych Waldemara Świerzego, Jana Młodożeńca, Henryka Tomaszewskiego, Marka Freudenreicha i innych.

Plakaty. Współczesne plakaty polskie

Album prezentujący dokonania polskiej sztuki plakatu w ostatnim dziesięcioleciu. Różnorodna tematyka prac, kilkudziesięciu najwybitniejszych twórców - Stasys, Olbiński, Pągowski, Majewski, Górowski

Tadeusz Gronowski Sztuka plakatu i rekalmy
Anna Agnieszka Szabłowska

Książka przybliża czytelnikowi dorobek twórczy Tadeusza Gronowskiego (1894-1990), jednego z najwybitniejszych polskich plakacistów.

Muzeum plakatu w Wilanowie

http://www.postermuseum.pl/

Zapraszam na strone muzeum plakatu w Wilanowie gdzie możemy zapoznać się z kolekcją plakatów .Obecnie muzeum posiada jedną z największych kolekcji plakatu artystycznego w świecie liczącą ponad 55 000 tytułów. Na stronie można również kupić ksiązki związane z historią plakatu.

Lex Drewiński & Michał Batory

Lex Drewiński, posługuje się lapidarnym znakiem, płaską plamą koloru. Jest on wierny swojej maksymie ,,W plakacie odejmować - znaczy dodawać”. W maksymalnie uproszczonych plakatach Drewiński zwraca uwagę na podstawowe problemy współczesnej cywilizacji : wojnę, rasizm, totalitaryzm. Przeciwwagę dla czystych i zdyscyplinowanych plakatów Drewińskiego stanowią surrealistyczne plakaty Michała Batorego.

Michał Batory prezentuje metaforyczny i emocjonalny styl komunikowania się z odbiorcą. Plakaty jego ukazują banalne przedmioty codziennego użytku, w surrealistycznych montażach techniki kolażu, fotomontażu. Przy ich pomocy artysta wprowadza na obszar sztuki plakatu koncepcję piękna wywodzącą się od Lautréamonta i rozwiniętą przez André Bretona, zgodnie z którą piękno to "przypadkowe spotkanie na stole prosektoryjnym maszyny do szycia i parasola". Bardzo często prace Batorego opierają się na takim właśnie niespójnym kojarzeniu dwóch przedmiotów lub idei; to spotkanie rodzi zaskoczenie, jest dziwaczne a jednocześnie poetyckie i pełne humoru.